กรรมใดกรรมมัน กรรมฉันขอตัด อโหสิคุณป้ามหาภัย

วันพุธ บ้านเช่า 9 โมงเศษ 50/49

เริ่มต้นวัน ควรจะเป็นเรื่องดีๆ แต่ชีวิตคนเราจะไม่พบเรื่องแย่ให้เป็นบาดแผลแก่ความรู้สึกบ้างเลยละหรือ? เจอบ่อยๆ ก็ยังไม่ค่อยคุ้น

แปลกดีที่คนบางคน รูปร่างหน้าตาก็ดี ฐานะก็ดี เสื้อผ้าชุดทำงานดูดี ท่าทางภูมิฐาน จะสะบัดความดูดีไปหมด เมื่อลุกขึ้นมาด่า สาปแช่งคนอื่น คนที่ไม่เคยด่ากลับ ไม่เคยตอบโต้กับสารพัดสิ่งแย่ๆ ที่ถูกยัดเยียดมาเลยด้วยซ้ำ

โดนด่า โดนแช่ง ฉันก็ไม่ถือ ไม่รับ ฉันคืนให้

แต่ก็ยังไม่วาย...เมื่อก่อนแค่สาดพริกกะเกลือ จุดธูปปักต้นไม้หน้าบ้าน (นอกรั้ว)

เดี๋ยวนี้ลุกลามถึงในรั้วบ้าน (เปลือก+เม็ดลองกอง วันนี้หนักถึงสาดฉี่!)

มากไปไหม? เราไปทำอะไรให้

กันสาดมาเสียบเสาบ้านเรา ยังไม่เคยว่าอะไร จนเมื่อวานที่เอ่ยออกมา เพราะสงสัย เราไม่เคยทำอะไรแย่ๆ ให้เลย มีแต่มาทำกับเรา ไม่เข้าใจ...

กลายเป็นประเด็นว่าเดือดร้อน ถูกเราว่า พวกเราเลววว ทั้งตระกูล ควรคู่อยู่กับอาจม (จึงได้สาดอาจมเข้าบ้านคนอื่นได้สินะ)

อยากถามว่าเอาอะไรคิด นี่คือจริตหรือสันดานของคนที่มีเงินมาก ทำบุญมาก กระนั้นหรือ?

เราไม่เชื่อว่าคนรวยจะเลวทุกคน หรือคนจนๆ อย่างเราจะจนตลอดไป และใช่ว่าคนจนจะต้องเลว คนรวยก็เลวได้เช่นกัน แค่ว่าคนอื่นเลว ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ทำอะไรให้เลยนั้น มันก็เลวได้แล้วล่ะ คุณเอ๋ย! 

ถ้าการที่เราจะย้ายออกไป ให้พ้นปากมหาภัยของพวกคุณคนดีทั้งหลาย จะทำให้คุณใช้ถ้อยคำหยาบคาย กระทำสิ่งร้ายอันเป็นที่อุจาดตา อุบาทว์ใจ แก่ผู้อื่นน้อยลงแล้ว เราก็จะทำ

ถ้านั่นจะแก้ปัญหาในจิตใจของทั้งสองฝั่งได้..

แต่หากเราย้ายออกไปแล้ว ผู้ที่ย้ายเข้ามาใหม่ ไม่ได้ยินยอมที่จะถูกด่าว่า กระทำการร้ายต่างๆ อย่างที่เราเคยยอมแล้ว หากพวกเขาจะตอบรับต่อสิ่งที่พวกคุณกระทำในทางร้ายเฉกเช่นกัน หรือขั้นรุนแรงยิ่งกว่า เราก็ไม่ขอยุ่งเกี่ยวใดๆ ทั้งสิ้น เราจะตัดกรรมเพียงส่วนของเรา ส่วนกรรมของพวกคุณ ต้องตัดกันเอง

ขออโหสิกรรมกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันก่อนๆ รวมถึงวันนี้ หวังว่าพรุ่งนี้ จะไม่มีอีก
ความอดทน...อาจจำเป็น แต่มันอาจมีขีดจำกัดก็ได้เหมือนกัน

*------------------- The End of content  --------------------*